Jego praktyką jest tworzenie opowieści wynikających z queerowania heteronormatywnego kanonu historii. Łączy języki filmu i teatru w tworzeniu scenografii i rzeźb. Jego głównymi zainteresowaniem jest doświadczanie queeru, a inspiracjami są hollywoodzkie kino, popkulturowy kicz i miłość.
Poza swoją praktyką w polu sztuk wizualnych, jest zainteresowany poszukiwaniem alternatywnych metod nauki, które propagują i budują poczucie wspólnoty. Używając narzędzi sztuki, które wykorzystuje na co dzień, szuka ich nowych możliwości w polu budowania relacji, czy szukania nowych form wzajemnej edukacji.